Wie ben ik ?
Ik ben Vincent en opgegroeid in Zoetermeer en Den Haag. Vanaf kleins af aan ben ik met mijn ouders naar de kinderboerderij in de buurt geweest (Stadsboerderij het Buitenbeest in Zoetermeer). Dit bleek een voltreffer te zijn.
Vanaf mijn 9e (in 2000) heb ik als vrijwilliger gewerkt bij dezelfde kinderboerderij. Het was altijd leuk en er was altijd wel iets te beleven. Dankzij de beheerders is mijn passie voor de dieren toen alleen maar groter geworden. De schapen, geiten en koeien bleken als snel de interessantste dieren te zijn. Schapenkeuringen, geitenkeuringen, geboortes, met de bok naar de geiten lopen… daar ging ik voor! Gemeente Zoetermeer is in bezit van zwartblessen, drentse heideschapen en schonebeekers die gebruikt worden voor begrazing in de natuurgebieden.
In 2001 heb ik voor het eerst een veearts ontmoet van Dierenartsenpraktijk Zoetermeer, die een keizersnede kwam doen bij een dwerggeit op 30 december. Toen wist ik het: Ik wilde dierenarts worden!
In 2006 heb ik een weekje meegelopen bij dezelfde dierenartsenpraktijk. Een keizersnede? Hartstikke leuk!
In de tussentijd mocht ik helpen met het verlossen van schapen en geiten bij de kinderboerderij omdat ik kleine handjes had. Hoe leuk was het toen ik de eerste keer gevraagd werd om te helpen!
In 2010 ben ik begonnen aan de studie Diergeneeskunde in Utrecht. Dat bleek in eerste instantie lastiger te zijn dan gedacht. Ik kwam van de Franse school (mijn ouders zijn beide Frans) dus was de taal af en toe wel een barrière. Snel bleek het steeds beter te gaan en eind van het jaar haalde ik mijn propedeuse.
Ik was een student, net zoals alle studenten van mijn jaar. Iedereen volgde dezelfde lessen. Dat was immers het programma dat aangeboden werd tot in 2013 (het derde jaar. Pas daarna kiezen we of we huisdieren, paarden of vee willen doen).
Wat gebeurde er toen?
Ik deed mee aan een schapenverlosstage. Hartstikke leuk. De schapen waren leuk en het verlossen was geweldig, maar daar bleef het bij.
Echter liep het anders dan gedacht. Ten eerste liep ik daar al snel tegen mijn vriendin aan en ten tweede bleef ik bij het bedrijf terug komen. Het zijn ook hele leuke veehouders!
Eind van dat jaar werd ik door de veehouder gevraagd om te helpen tijdens het scannen. Dat kwam Frank Glorie doen, maar ik had geen idee wie dat was. Die naam zei mij niets. Echter, deze naam werd erg belangrijk voor mij.
Op het bedrijf kwam ik hem inmiddels meerdere keren tegen tijdens het scannen. Uiteindelijk ging ik met hem een paar keer op pad, ook toen hij lezingen en workshops gaf. Geweldig! Ik hoef niet uit te leggen hoe zo’n dag ging, iedereen weet hoe gezellig hij is.
Hij legde o.a. het scannen zo leuk uit dat ik al heel snel (in 2015) een koeienscan aanschafte, een jaar later gevolgd door de echte schapenscan. Het echte werk kon beginnen. De scankooi werd speciaal voor mij gemaakt en ik ging op pad. Daarnaast was ik avonden en weekenden lang aan het schapenscheren en bekappen. 2015 was ook het jaar dat ik de mogelijkheid kreeg om schapen te houden. Twee herders gaven mij de mogelijkheid om eigen schapen (racka’s) tussen hun eigen schapen te laten lopen.
Begin augustus 2017 ben ik eindelijk afgestudeerd in Utrecht. Eindelijk omdat ik snel aan het werk wilde gaan. Schapen zijn immers mijn passie.
Om die reden ben ik naast mijn werk bij mijn huidige werkgever in Drenthe ook als schapendierenarts begonnen. Het is een passie en het is heel plezierig werk. Zowel het contact met veehouders als met dieren maakt het werk leuk. Het geeft mij altijd voldoening als veehouders blij zijn om je te zien en als we samen iets kunnen bereiken.
Hopelijk tot ziens!